Derginin bu sayısında Mehmet Pektaş’ın yanı sıra Âşık Kerem, Aslan Avşarbey (Mülkî), Tacettin Şimşek, Ercan Sağlamp M. Nihat Malkoç, Halit Yıldırım, Nurgül Kaynar Yüce, Bekir Oğuzbaşaran, Ramazan Demirtaş, Ramazan Avcı, Memiş Kömekçi, Feyyaz Sağlam, Hikmet Kızıl, Ercan Sağlam, Salman Kapanoğlu ve Osman Gazi Turaç’ın yazı ve şiirleri yer alıyor.

Mehmet Pektaş, Süleyman Demirel Üniversitesinde devam eden doktora eğitimini tamamladı. 13-14. YY MENÂKIBNÂMELERİNDE KERAMET MOTİFLERİ ÜZERİNE BİR İNCELEME isimli tezini başarıyla savunan Pektaş, oy birliği ile doktor unvanını almaya hak kazandı. Velîlerin başlarından geçtiğine inanılan harikulade olayların anlatıldığı menâkıbnâmelerin, 13. yüzyıla kadar sadece Arapça olarak kaleme alındığı daha sonraki yüzyıllarda Farsça ve Türkçe olarak da yazıldığı, Selçuklu ve Osmanlı sahasında büyük bir rağbet gördüğü bilinmektedir. Pektaş, tezinde Moğol İstilası, Babai İsyanı gibi siyasi olaylarla çalkalanan Anadolu coğrafyasının inanç dünyasına ışık tutuyor.

İbrahim Zübükzade, yıllardır depoda duran üç eski makam koltuğunu evin salonuna çıkarttırmıştı. Koltukları küçükten büyüğe doğru sıralaması için kapıcıyı yönlendirirken yogodan dönen karısı Yekdane çıkageldi. Tozlu koltukları salonun orta yerinde görünce sesini yükseltti: “Aa İbram, ne diye getirdin bu eski püskü şeyleri? Delirdin mi sen?” İbrahim Zübükzade en küçük koltuğun başına gelip imalı imalı gülümsedi: “Koltuk provası yapacağım cahil kız. Bu milletvekili koltuğu.” dedi. Sonra ortadaki koltuğun arkasına geçti: “Bu bakan koltuğu.” Sonra da en büyük koltuğun yanına gitti: “Bu da başbakan koltuğu. Gerçi artık başbakan yok ama olsun. Provayı şimdilik bununla yapacağım. Bakarsın…”

Derginin 62. sayısında Mehmet Pektaş'ın yanı sıra Abdurrahim Karakoç, Aslan Avşarbey, Tacettin Şimşek, Ercan Sağlam, M. Nihat Malkoç, Nurgül Kaynar Yüce, Halit Yıldırım, Osman Tekerci, Mehmet Şeker, Yavuz Dinç, Kadir Köse, Mehmet Osmanoğlu, Celil Çınkır, Hacı Musa Tuncer, Salman Kapanoğlu ve Osman Gazi Turaç'ın yazı ve şiirleri yer alıyor.

“Terso bir durum olursa ne yapacağını biliyorsun…” dedi Vidanjör Kağan, camları filmli siyah arabadan inerken. Permatik Berke arkadaşının koluna yapıştı, hırıltılı sesiyle: “Anca beraber kanca beraber kanka!” dedi. Kağan’ın zaten sert duran yüz hatları iyice belirginleşti, güneş gözlüklerinin arkasındaki gözleri iyice kısıldı:“Her ihtimale karşı birimizin arabada kalması daha doğru olur kanki.” dedi. Berke şoför kapısını açmaya yeltendi: “Seni yalnız bırakamam, Kemal Baba’nın ne yapacağı belli olmaz.” dedi. Kağan’ın yüzünde acı bir gülümseme belirdi: “Eğer Baba biletimizi keserse benim arkamdan seni de ahirete postalar zaten merak etme.” dedi. Permatik Berke, bu defa arkadaşına engel olmadı. Vidanjör Kağan, kum deposunun kapısına doğru giderken Berke tedirgin bakışlarla onu takip ediyordu. Kağan, belindeki silahı çıkarıp kameralardan görülecek şekilde havaya kaldırdı. Şifreli şekilde üç defa kapıyı çalıp bir süre bekledi. Gıcırdayarak açılan kapılar, Kağan içeri girdikten sonra tekrar kapandı.