Biliyorum, aslında bu yazıyı yazmanın ne yeri ne de zamanı. Başka bir konuda yazmalıydım. Yok, eğer Çanakkale konusunda ısrarlıysam gelecek mart ayına kadar beklemeliydim. Açıkçası, Çanakkale hakkında bir yazı yazmak da istemezdim. Daha doğrusu Çanakkale hakkında böyle bir yazı yazmak istemezdim. Çanakkale bizim tarihimizin büyük zaferlerinden bir tanesi. Ama ben hamasi cümleler kurup sözlerimi uzatmak istemiyorum. Çanakkale hakkında zaten çok yazı yazılıyor. Her sene mart ayında piyasaya Çanakkale konulu onlarca kitap çıkıyor. Belki bir gün gelir sadece Çanakkale kitaplarından bir kütüphane kurulur.
Evet Çanakkale, Çanakkale’miz!
Mehmet Akif’in anlatımıyla kafaların, gözlerin, gövdelerin, bacakların, kolların, çenelerin, parmakların, ellerin, ayakların sağnak sağnak yağdığı yer. Ne diyordu şair?
Atılan her lağamın yaktığı: Yüzlerce adam.
Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer;
O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkâz-ı beşer…
Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el ayak,
Boşanır sırtlara vâdîlere, sağnak sağnak.
Bazen bir şeyin önemini anlamak için tersinden düşünmek daha iyi sonuç veriyor. Ve ben şu an “Çanakkale Geçilmez” sözünün tersini düşünüyorum. Çanakkale geçilir veya ya geçilseydi? Çanakkale geçilseydi acaba neler olurdu yoksa neler olmazdı mı demeliyim?
Bir tanıdığım geçenlerde Çanakkale’ye gitmişti. Dönüşünün hemen ertesi günü yanıma geldi. Hediye olarak kurşun şeklinde bir kolye getirmiş. Kurşunun içine de şehitlerimizin toprağından koymuş. Mutlu oldum. Bana kolyeyi verdikten sonra kendisine aldığı bir başka kolyeyi gösterdi. Çapraz halde iki kurşun. Sonra da bir çakmak gösterdi. Çakmak da yan yana bir çift kurşun şeklindeydi. Üzerinde ise “Çanakkale Geçilmez” yazıyordu.
Sonra, sonrası çok acı..
Bu yazı bu acıyı dile getirmek için yazıldı. Yazılandan çok daha fazlası da yazanın dilinin ucu ile kalbinin içi arasında kaldı.
Çakmağa baktık. Altında ne yazıyor dersiniz: “Made İn China”
Evet, “Made İn China”Yani? Yanisi yok.
Yazıyı başlığımızı tekrar yazarak bitirelim: “Çanakkale Geçilir (mi?)”