Bugün 19 Mayıs geçen sene de aynı düşüncelerle bir yazı yazmıştım. (Bayram Buysa Üstü Kalsın). O yazıyı okuyunca değişen hiçbir şeyin olmadığını gördüm. Pardon, değişen tek bir şeyin olduğunu gördüm, demeliydim. Geçen sene bayram Salı gündü, bu sene Çarşamba, tek fark bu.
Yazık ki, 19 Mayıs’ta asıl bayram yapması gerekenler bayram yapamıyor. Hele hele ilçedeyseniz işiniz zor. Her sene gösterilere katılmak zorundasınız. Haftalarca, işinizi, gücünüzü, dersinizi, sınavlarınızı bırakıp çalışmak zorundasınız. Bayram günü, halkın karşısına dikilip sıcakta haşlanmak zorundasınız. İdarecilerin ve öğretmenlerin “Ya bir hata yaparsak” düşüncesiyle girdikleri stresin altında ezilmek zorundasınız. Yorulmak, terlemek, susamak zorundasınız. E bu kadar zorunluluğun arasında vakit bulabilirseniz bir ara bayram da yaparsınız.
9-10 ve 11. sınıftaki kız öğrencilerimiz haftalarca gösteriler için çalıştılar. Sınıflar eksik olduğu için uzun süredir ders işlenmiyor. Öğretmen halinden şikâyetçi. Akşam öğrenciler eve yorgun dönüyorlar, akşam da ders çalışmalarını bekleyemeyiz. Veliler de şikâyetçi olmalı. Peki ya öğrenci? Ders işlenmiyor diye seviniyor sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Çünkü öğrenciler çalışmaya katılmaktansa ders işlemeye dünden razı.
Sözlerimizi fazla uzatmaya gerek yok. Geçen sene, bu sene yazdık, bu gidişle seneye de değişen bir şey olmaz.
Dertli’nin meşhur bir taşlaması vardır.
Telli sazdır bunun adı
Ne ayet dinler, ne kadı
Bunu çalan anlar kendi
Şeytan bunun neresinde?
diye başlar,
Dertli gibi sarıksızdır
Ayağı da çarıksızdır
Boynuzu yok, kuyruksuzdur
Şeytan bunun neresinde?
dizeleriyle biter.
Şair, bu şiiri hangi duygular için de yazdı bilinmez. Sazına, çalgısına karışan birilerine kızmış olsa gerek.
Bizim şeytanla işimiz yok, konumuz bayram. Bu yüzden biz de “bayram bunun neresinde? diyelim. Belki sorumuza bir cevap veren çıkar.