Anla artık ben de cihân üzereyim
Dört duvar çevremde mekân üzreyim
Geçmedim aşk dersini “cim”de sıra
Sevgi tahsîlinde cânân üzreyim
Merhamet buldum desem küllî yalan
Diz çöküp huzûrda vicdân üzreyim
Bir yanım boşlukta dolmamış çilem
Gözlerim bağlandı zindân üzreyim
Bûse arzûsuyla yandım bunca yıl
Zülfü geçtim şimdi gerdân üzreyim
Göçtü dünyâm her tarafta titreme
Yerle yeksân sîne tûfân üzreyim
Bende firkât bende hasret bende gam
Ayrılık var serde hicrân üzreyim
Sonu gelmez bir elem sürer gider
Ellerim boş yine ziyân üzreyim
Âh edip sızlar gönül gündüz gece
Sarf ederek aklı efgân üzreyim
Hep karanlık gözlerimin gördüğü
Cümle olmuş girye beyân üzreyim
Yetmiyor serbest darılmasın hece
Yaz kalem yaz şimdi dîvân üzreyim
Fâ’ilâtün fâ’ilâtün fâ’ilün