HER ŞEY SIRADANDI.. Her şey sıradandı. Her zamanki gibi kalkmış her zamanki gibi kahvaltımı yapmıştım. Ve yine her zamanki gibi koltuğa oturmuş televizyondaki her zamanki programlardan birini seyrediyordum. Yine aynı kadın bir şeyler söylüyordu. Yine kendi tabiriyle telefonun öbür ucunda çok değerli bir dinleyicisi vardı.

Mutluydu. Yüzünde sımsıcak bir gülümseme vardı. O gün maaş günüydü, zamlı maaşıyla beraber umduğundan çok yüksek bir prim almıştı. Üstüne üstlük patron: “100 de benden”, dedi, arkasından da ekledi, “Bugünlük bu kadar çalıştığınız yeter, çıkabilirsiniz.” Neşeyle dışarı çıkıp uzun süredir hayalini kurduğu elbiseyi almaya gitti. O da ne? Elbise indirime girmiş yarı fiyata düşmüş. Mutluluktan uçacaktı sanki. Elbiseyi aldı. Yok yok, eve kadar sabredemeyecekti. Geri dönüp kabine girdi, yeni elbiseyi giydi. Aynaya şöyle bir baktı. Ne kadar da güzel olmuştu. Yüzündeki gülümsemeyle otobüs durağına doğru yürümeye başladı. Otobüsün hareket etmesine birkaç dakika vardı, acele etmeliydi.

XVII. yy. şairlerinden Nef’î, yaşadığı devirden itibaren üstat kabul edilmiş, sonraki dönemlerde söz söylemedeki kudreti aşılamayarak Divan şiirinin en önemli şairlerinden birisi sayılmıştır. Gazel ve kaside sahasında eser veren şair, asıl şöhretini kasideleriyle yakalamıştır. Nef’î, övgü ve yergi şairi olarak tanınmış, kasidelerinde memduhlarını göklere çıkarırken, hicivlerinde muhataplarını ustalıkla yerin dibine geçirmiştir. Övgüleri ona kapılar açarken, hicivleri ise sonunu hazırlamıştır.

Vatandaş, erkenden kalktı. Bugün için iş yerinden öğlene kadar zor bela izin alabilmişti. Sabahtan imza işini halledip öğleden sonra işyerine yetişecekti. Vatandaş evden çıkmadan evrakları birkaç defa daha kontrol etti. Karısı "Yeter artık ezberliyon mu?" dedi. Vatandaş, karısına "Hanım, bu iş devlet işi, şakaya gelmez." dedi. Karısı, "Bir haftadır kaç defa kontrol ettin" dedi. Vatandaş "Ne olur ne olmaz." dedi. Vatandaş, evden çıkıp doğruca devlet dairesine vardı.

Hatasız kul olmaz. Hatasız kul olmaz. Hatasız kul.. Akşama kadar içimden bu basit, bu sıradan cümleyi tekrar edip durdum. Hatta birkaç defa da dışımdan kendi kendime söyledim. Zaman zaman olur böyle. Pek çok kişi de aynı durumu yaşar sanıyorum.