Plazadan çıkarken Taylan Cengiz’e yaranmak için esip yağıyordu. “Bir bırakmadınız ki şunun ağzını burnunu eline verseydim.” Mert ise Cengiz’in kalbindeki yeri bu gerzeğe kaptırmamak için ağır abi rolüne bürünmüştü. “Ne olacaktı ha herifi dövseydin? Gerçi dövemezdin de farz et ki dövdün. Adam tüm güvenliği başımıza yığacak sonunda iyice bir dayak yiyecektik. Sadece dayak mı? Haydi bir de polis ve adliye… İşin yoksa savcıya derdini anlat. Bir de içeri girmek var işin sonunda…” Taylan hâlâ ayağını gazdan çekmiyordu. “Ben gerekirse Cengo abim için kuzu kuzu girer içerde yatarım. Ben Cengo için gemileri yakmışım be!” Mert’in tahtı sallanıyordu. Acilen bir şey söylemeliydi. “Bekâra karı boşamak kolay tabii. Lan oğlum sen kuzu kuzu yatardın da Cengo gibi bir kurt senin gibi haddini bilmedik bir zağar yüzünden içeride yatamaz. Adamın onca sorumluluğu yanında zaten adliye ile onca sorunu var. Çeneni tut, akıllı ol… Rüzgâra karşı işenmez, bunu da o boş kafana sok.”

Derginin bu sayısında Mehmet Pektaş’ın yanı sıra Necdet Rüştü Efe, H. Musa Tuncer, Mehmet Gözükara, Feyzullah Arslan, Halit Yıldırım, Mehmet Özcan, Celil Çınkır, Tacettin Şimşek, M. Nihat Malkoç, Aslan Avşarbey, Metin Yalçın, Ali Armut, Kadir Köse, Mustafa Acar, Salman Kapanoğlu, Mustafa İmir, Leyla Yıldırım, Nurgül Kaynar Yüce’nin yazı ve şiirleri yer alıyor.

Kolpacılık Sanatı El Kitabı’nın yazarı ve Kolpacılar Birliği Onur Ödülü sahibi Cengiz, kendisine atılan konuma geldiğinde Mert ve Mert’in amcasının oğlu Taylan onu bekliyordu. Daha ilk defa karşılaşmalarına rağmen Taylan ağzını yüzünü eğerek, “Naber Cengo?” diye lafa girdi. Gece hayatı, her türlü nane derken karşısındakilerin konuşmasına bile fırsat vermeden muhabbeti üçüncü dakikasında bel altına indirdi. Cengiz süper güçleri sayesinde bu pervasız, patavatsız, cıvık, yılışık, gevşek adamın gözlerinden beynine doğru giriş yaptı. Boş şişeleri, pizza kutularını, ambalaj artıklarını, poşetleri, ortalığa atılmış kıyafetleri, ayakkabıları, iddia kuponlarını, at yarışı gazetelerini, tabağı çanağı itekleyerek birkaç adım ilerledi. İçerisi zaman zaman televizyonlara çıkan çöp evlerden farksızdı. Bozuk yemek, alkol, çorap ve daha bin bir türlü kokuyla karışık yoğun duman da cabası…

Derginin bu sayısında Mehmet Pektaş’ın yanı sıra Âşık Veysel Tayyib Atmaca, Mehmet Gözükara, Tacettin Şimşek, Aslan Avşarbey (Mülkî), M. Nihat Malkoç, Hızır İrfan Önder (Sükûtî), Halit Yıldırım, Tacettin Çetin, Feyzullah Arslan, Kadir Köse, Hacı Musa Tuncer, Ali Armut, Salman Kapanoğlu, Ozan Fuat Bostancı, Mustafa İmir, Nurgül Kaynar Yüce, Leyla Yıldırım’ın yazı ve şiirleri yer alıyor.

Cengiz’in kısmeti Aysel’le yüzleştikten sonra âdeta bağlanmıştı. Hangi işe elini atsa kuruyordu. Koskoca semtten tek bir iş bile alamıyordu artık. Gördüğü boş dairelerin, dükkânların, arsaların sahiplerine ulaşıyor, müşterisinin hazır olduğunu söylüyor, yalanı yalana ekliyor, çeşit çeşit numaralar çeviriyor ama bir türlü mülk sahiplerinden yetki alamıyordu. Ne hikmetse çaldığı her kapı daha önceden Aysel tarafından görüşülmüş, anlaşılmış çıkıyordu. Aysel bacak kadar boyu, türlü türlü huyuyla tüm semti avucunun içine almış gibiydi. Bununla kalsa iyi. Cengiz’in diğer semtlerdeki gayrimenkul portföyü de günden güne eriyordu. Tüm müşterileri çeşitli bahanelerle gayrimenkullerini satmaktan, kiralamaktan vazgeçiyorlardı. Kimisinin Almanya’dan oğlu geliyor, kimisi kendi oturmaya kalkıyor, kimisi de tadilat yaptıracağını söylüyordu.