ütçüler geçen hafta çok güzel bir etkinliğe ev sahipliği yaptı. İlki düzenlenen kitap şenliğinde öğrencilerin heyecanı ve mutluluğu gerçekten görülmeye değerdi. İl Milli Eğitim Müdürlüğünün gayretleriyle düzenlenen etkinlik için Isparta’nın yanı sıra İstanbul’dan, Mersin’den ve Karaman’dan da yazarlar geldi. Belediye sosyal tesislerinin bir tarafı yazarlara ayrılırken diğer taraf gösteri alanı olarak düzenlenmişti. Yazar İsmet Erdal’la birlikte öğlene doğru şenlik alanına ulaştığımızda içerisi cıvıl cıvıldı. Kitap ve eğlencenin iç içe olduğu mekânda tam bir ‘şenlik’ havası hâkimdi. Etkinlik öğleden sonra okul konferansları ile devam etti. Çetin Şentürk İlkokulunda Okul Müdürü Talip İlhan tarafından çok sıcak karşılandım. Öğrencilerle Mehmet Akif ve İstiklal Marşı ile ilgili keyifli bir söyleşi yaptık, kitaplarımı imzaladım.

Mehmet Pektaş, 19 Nisan'da 1.'si düzenlenen kitap şenliğinde öğrencilerle buluştu. Isparta'nın şirin ilçesi Sütçüler'de gerçekleştirilen etkinlik renkli görüntülere sahne oldu. Öğrenciler etkinlik kapsamında yazarlarla sohbet etme imkanı buldu. Mehmet Pektaş, şenliğin ardından Çetin Şentürk İlkokulunda Mehmet Akif ve İstiklal Marşı konulu bir konferans verdi. Konferansın ardından kitaplarını imzaladı.

İnsanlar arasında mekâna bağlı bir yakınlığı ifade eden komşuluk İslam medeniyetinde sosyal hayatın önemli bir parçasıdır. Fertlerin birbirine yaklaşıp cemaatleşmesi sürecinde ilk temas komşularla kurulur. Çocuklar, komşularla kurulan ilişkiler içerisinde kendiliğinden oluşan bir sosyal denetim mekanizmasıyla terbiye edilerek hayata hazırlanır. Düğünler, bayramlar, insanları birbirine yaklaştıran özel anlar, toplu merasimler komşularla anlam kazanır. Kaza, hastalık, ölüm gibi hayatın açtığı yaralar komşuların yardımıyla sarılır. Fıtratı gereği başkalarının yakınlığına ihtiyaç duyan insanın komşularıyla kurduğu ilişkiler, zaman zaman akrabalık bağlarının bile önüne geçer: Kur’an-ı Kerim’de anne, baba ve akrabalarla birlikte zikredilen komşulara karşı iyi ve güzel davranışlarda bulunulmasının gerekliliği vurgulanır.

Annem oturma odasında çayını önüne almış en sevdiği diziyi izliyordu. Ben de koltuklardan birine uzandım. Dizinin devamlı takipçisi olmasam da annem sayesinde ana karakterlerini ve konusunu biliyordum. Ona diziyle ilgili birkaç soru sordum, sorduklarımı gözlerini televizyondan bir an bile ayırmadan kısa kısa cevaplarla geçiştirdi. Annemin keyfini bozmamak için soru sormayı bırakıp diziyi izlemeye başladım. Dizi gerçekten çok sürükleyiciydi. İnsan birkaç dakika sonra ne olacağını tahmin edemiyordu. Tam heyecan doruğa çıkmıştı ki araya reklam girdi. Annemin tepkisinden anladığıma göre dizinin bu bölümü reklamlardan hemen sonra bitecekti. Önündeki soğumuş çaydan son bir yudum alıp söylene söylene yerinden kalktı. Son sahnede vurulan Kerem’in ölüp ölmediğini öğrenmek için dizinin yeni bölümünü beklemek zorunda kalacaktı. Bunu çok iyi bilmesine rağmen daha ilk reklam bitmeden aceleyle çayını tazeleyip geldi. Diziye kendisini öyle kaptırmıştı ki bana “Çay içer misin?” diye sormak aklına bile gelmedi.

Kanımızın hızlı aktığı zamanlar... Girdiğim birkaç işte dikiş tutturamadım. Doğru düzgün bir mesleğim olsun diye çırpınan annem, muhasebe kâtipliğinden de kovulduğumu öğrenince beni kulağımdan tuttuğu gibi dayımın yanına götürdü. Dayımın eli kolu uzundu. Beni önceki işime de o yerleştirmişti. İşten çıktığıma bozulsa da annemin hatırına sesini çıkaramadı. Arka arkaya birkaç sigara telledikten sonra “Rahmi’yle bir konuşayım.” diyerek bizi eve yolladı